ANTYDEPRESANTY I ODSTAWIENIE

Strona zawierająca informacje o tym;

- czym są antydepresanty
- jak bardzo są niebezpieczne
- jak długo trwać może przedłużony syndrom odstawienny
- powody, dla których lekarze, pomimo przytłaczających dowodów przeczą istnieniu przedłużonego syndromu odstawiennego
- jak bezpiecznie odstawiać lekarstwa
Poniższy tekst jest własnością SurvivingAntidepressants.org, i nie może zostać użyty bez powołania się na źródło.

Informacje zawarte poniżej nie mają charakteru porady lekarskiej. Po poradę lekarską należy zwrócić sie do wykwalifikowanej jednostki medycznej.

Niebezpieczeństwa związane z dyskontynuacją antydepresantów

Syndrom odstawienny trwać może tygodnie, miesiące, a nawet lata. Objawy mogą mieć różne nasilenie, od umiarkowanego aż po powodujący całkowitą niezdolność codziennego funkcjonowania.

U części osób odstawiających leki, występujące objawy mają charakter tymczasowy. Inni z kolei doświadczają ostrych objawów odwykowych.

Jedynym sposobem na zredukowanie ryzyka wystąpienia syndromu odstawiennego jest stopniowe ograniczanie przyjmowanej dawki leku. Aby uniknąć wystąpienia poważnych, nierzadko zagrażających życiu, objawów, nie należy odstawiać leków zbyt szybko.

Odstawienie leków powinno odbywać się stopniowo

Niektóre z osób ograniczając leki nawet w sposób najbardziej powolny z możliwych (ograniczenie liczone w dziesiętnych częściach miligrama), nie uniknie wystąpienia poważnych objawów odstawiennych. Ograniczanie lekarstw zająć może miesiące lub lata, i wymaga od pacjenta ogromnej cierpliwości.

Stopniowe ograniczanie przyjmowanej dawki leku pozwala organizmowi powrócić do stanu pierwotnego.

Wśród antydepresantów uznawanych za powodujące najcięższy syndrom odstawienny znajdują się paroksetyna (Paxil, Seroxat, Aropax, Pexeva, Paroxetina) i wenlafaksyna (Effexor, Efexor, Elafax, Venlafaxina, Venlor, Ventab, Alenthus i Pristiq); w Polsce sprzedawana najczęściej pod nazwą Efectin, Jarvis, Venlectine, Velafax, Symfaxin, Velaxin oraz Alventa. Należy jednak pamiętać, że wystąpienie syndromu odstawiennego nastąpić może w przypadku każdego z antydepresantów bez wyjątku.

Niewielu z lekarzy dostrzega konieczność stopniowego ograniczania przyjmowanej dawki leków, podobnie jak niewielu z nich wie o istnieniu takich procedur. Wystąpienie syndromu odstawiennego interpretowane jest przez nich jako nawrót choroby lub nawet wystąpienie nowej choroby.

Po obniżeniu dawki lekarstwa o 10% należy odczekać kilka tygodni w celu upewnienia się, czy organizm toleruje zmiany. Jeśli pojawiają się objawy odstawienne, należy ograniczać dawkę wolniej.

Wiele lekarstw nabyć można w postaci płynnej, co bardzo ułatwia procedurę stopniowego ograniczania dawek/i. Pod żadnym pozorem nie należy przyjmować lekarstwa naprzemiennie (np co dwa dni), nawet jeśli tak sugeruje lekarz lub farmaceuta. Takie działanie spowoduje jedynie drastyczne wahania ilości leku we krwi, i tym samym pogłębi objawy odstawienne.

Ostre objawy odstawienie

Objawy, które mogą wystąpić w czasie odstawiania leków;

- wyładowania elektryczne – tzw. “brain zaps”
- niepokój, pobudzenie, fobie
- problemy z koncentracją
- nadwrażliwość na światło
- biegunka
- mdłości, nudności
- ataki lęku, płaczliwość
- problemy ze snem

Wystąpienie wyżej wymienionych objawów oznacza konieczność wolniejszego ograniczania przyjmowanej dawki leków.

Przedłużony syndrom odstawienny

Zbyt szybkie ograniczenie przyjmowanej dawki leków psychotropowych lub całkowite zaprzestanie ich przyjmowania, mogą doprowadzić do wystąpienia przedłużonego syndromu odstawiennego. Powrót do zdrowia zająć może długie miesiące a nawet lata.

Choć nieuznawany przez dużą część środowiska medycznego, o syndromie odstawiennym traktuje wiele opracowań naukowych. Jego istnienie zostało również potwierdzone w relacjach samych pacjentów.

- opisywany jest najczęściej jako zaburzenie równowagi autonomicznego systemu nerwowego, z prawdopodobnym rozhamowaniem locus coeruleus (wywołujące skrajnie intensywne objawy lękowe, niepokoju i paniki, oraz nieustępującą bezsenność)
- spowodowany jest tzw. “znieczuleniem serotoninowym”
- nie ma charakteru degeneratywnego i postępującego
- cechuje go powtarzający się zespół objawów
- trwa bardzo długo - powrót do zdrowia następuje bardzo wolno, a objawy częściowo nawracają

Syndrom odstawienny wywołuje hiperwrażliwość na leki psychotropowe.


Strona bezpłatna. Oferujemy wsparcie, dysponujemy dokumentacją medyczną w zakresie syndromu odstawiennego, jesteśmy całkowicie niezależni, i niezwiązani z żadną organizacją medyczną lub religijną. Opieramy się w całości na wolontariacie.

Strona w języku angielskim (serwer amerykański). Nie ma charakteru komercyjnego.
Zapraszamy!